آرشیو شهریور ماه 1404

زخم پای دیابتی یکی از جدی‌ترین عوارض بیماری دیابت است که در اثر کاهش حس عصبی، مشکلات عروقی و فشارهای مکانیکی بر پا ایجاد می‌شود. انتخاب کفش مناسب در این شرایط نقشی حیاتی در پیشگیری از تشدید زخم و حتی جلوگیری از قطع عضو دارد. بهترین کفش برای بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی باید به‌گونه‌ای طراحی شود که کمترین میزان فشار و اصطکاک را بر نواحی حساس پا وارد کند، جریان خون را مختل نسازد و فضای کافی برای انگشتان ایجاد کند. به همین دلیل، استفاده از کفش‌های طبی تخصصی دیابتی می‌تواند فرآیند بهبود زخم را تسریع کرده، خطر عفونت را کاهش دهد و به بیمار امکان دهد تا با اطمینان بیشتری فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد.

کفش دیابتی چه فوایدی دارد؟ 

افراد مبتلا به دیابت به دلیل مشکلات گردش خون، نوروپاتی محیطی (کاهش حس پا) و حساسیت بالای پوست، در معرض خطر زخم پا، تاول و حتی عفونت‌های شدید قرار دارند. کفش دیابتی به‌طور خاص برای کاهش این خطرات طراحی شده است و با داشتن ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد، از سلامت پاها محافظت می‌کند. مهم‌ترین فواید استفاده از کفش دیابتی عبارت‌اند از:

1. کاهش فشار و توزیع یکنواخت وزن
   کفش دیابتی با طراحی ویژه‌ی کفی و زیره، فشار وارد بر کف پا را به‌طور یکنواخت توزیع می‌کند. این موضوع مانع از ایجاد نقاط پرفشار می‌شود که معمولاً منجر به زخم یا تاول در بیماران دیابتی می‌گردد.

2. پیشگیری از زخم و آسیب پوستی
   دیابتی‌ها اغلب به دلیل کاهش حس در پا، متوجه خراش یا تاول‌های کوچک نمی‌شوند. کفش دیابتی با داشتن طراحی بدون دوخت برجسته و استفاده از آستر نرم، اصطکاک را به حداقل می‌رساند و از ایجاد زخم‌های جدید جلوگیری می‌کند.

3. بهبود جریان خون و کاهش محدودیت حرکتی
   در بسیاری از کفش‌های معمولی، قسمت‌های تنگ باعث فشار به عروق پا می‌شود. اما کفش دیابتی با فضای کافی در بخش انگشتان و طراحی استاندارد، گردش خون را مختل نکرده و از تشدید مشکلات عروقی جلوگیری می‌کند.

4. راحتی و کاهش خستگی پاها
   بیماران دیابتی معمولاً به دلیل مشکلات متابولیکی زودتر دچار خستگی در پاها می‌شوند. کفش دیابتی با کفی نرم و ضربه‌گیر، راحتی طولانی‌مدت را فراهم کرده و امکان پیاده‌روی یا انجام فعالیت‌های روزانه را بدون احساس ناراحتی فراهم می‌کند.

5. کمک به بهبود زخم‌های موجود
   در صورت وجود زخم یا تاول روی پا، کفش دیابتی با ایجاد شرایطی بدون فشار مستقیم روی ناحیه آسیب‌دیده، روند ترمیم زخم را تسریع می‌کند و احتمال عفونت یا بدتر شدن وضعیت را کاهش می‌دهد.

6. افزایش اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی
   داشتن کفش مناسب باعث می‌شود بیماران دیابتی بدون ترس از آسیب، فعالیت‌های روزمره را انجام دهند. این موضوع نه‌تنها از نظر جسمی مفید است، بلکه از لحاظ روحی و روانی نیز کیفیت زندگی آن‌ها را ارتقا می‌دهد.

کفش دیابتی تنها زمانی بیشترین تأثیر خود را خواهد داشت که به شکل صحیح و اصولی مورد استفاده قرار گیرد. بسیاری از بیماران دیابتی با وجود خرید کفش مناسب، به دلیل رعایت نکردن شیوه‌های درست استفاده، همچنان با مشکلاتی مانند زخم پا یا تاول مواجه می‌شوند. بنابراین، توجه به روش‌های استفاده مؤثر و کاربردی از کفش دیابتی اهمیت زیادی دارد:

1. استفاده روزانه و مداوم
   کفش دیابتی باید به‌طور مستمر در طول روز استفاده شود. حتی راه رفتن کوتاه در خانه بدون کفش یا با دمپایی نامناسب می‌تواند باعث ایجاد آسیب‌های پوستی در پا شود.

2. انتخاب سایز کاملاً مناسب
   کفش دیابتی باید متناسب با اندازه پا انتخاب شود. کفش گشاد باعث لغزش پا و ایجاد اصطکاک می‌شود و کفش تنگ نیز گردش خون را مختل کرده و خطر زخم را افزایش می‌دهد.

3. استفاده همراه با جوراب دیابتی
   ترکیب کفش دیابتی با جوراب مخصوص دیابتی می‌تواند بهترین نتیجه را ایجاد کند. این جوراب‌ها بدون دوخت برجسته و از الیاف نرم ساخته می‌شوند و مانع فشار و اصطکاک اضافی بر روی پوست پا خواهند شد.

4. بررسی روزانه کفش و پا
   بیماران باید هر روز داخل کفش را بررسی کنند تا شیئی خارجی یا برجستگی داخلی باعث زخم نشود. همچنین معاینه روزانه پاها به‌ویژه کف و بین انگشتان، در پیشگیری از مشکلات جدی ضروری است.

5. رعایت بهداشت و نگهداری صحیح کفش
   کفش دیابتی باید همواره تمیز و خشک نگه داشته شود. رطوبت محیط کفش می‌تواند زمینه رشد باکتری و قارچ را فراهم کند و خطر عفونت زخم‌ها را افزایش دهد.

6. تعویض به‌موقع کفش
   کفش دیابتی نیز مانند هر کفش دیگری عمر مفید محدودی دارد. تغییر شکل کفی یا فرسوده شدن زیره می‌تواند عملکرد حمایتی آن را کاهش دهد. بنابراین، تعویض به‌موقع کفش بسیار مهم است.

انتخاب کفش مناسب در سال‌های رشد کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد، زیرا ساختار استخوانی و عضلانی پا در این دوران هنوز در حال شکل‌گیری است. کفش طبی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که با ایجاد تعادل در توزیع فشار، اصلاح الگوهای حرکتی و پشتیبانی از قوس کف پا، مانع بروز مشکلات اسکلتی و مفصلی در آینده شود. استفاده از این کفش‌ها نه‌تنها به بهبود راه رفتن و حفظ حالت صحیح پا کمک می‌کند، بلکه می‌تواند از بروز ناهنجاری‌هایی مانند صافی کف پا، انحراف زانو و حتی کمردردهای زودرس جلوگیری کند. در واقع، کفش طبی برای کودکان یک وسیله پیشگیرانه و درمانی محسوب می‌شود که سلامت حرکتی آن‌ها را در بلندمدت تضمین می‌کند.

 استفاده از کفش طبی کودکان چه فوایدی برای کودک شما دارد؟

کودکان در سال‌های ابتدایی زندگی در مرحله‌ی شکل‌گیری استخوان‌ها، مفاصل و سیستم حرکتی قرار دارند. هرگونه بی‌توجهی به سلامت پا در این دوره می‌تواند در آینده مشکلاتی مانند صافی کف پا، زانوی پرانتزی یا حتی دردهای ستون فقرات را به‌همراه داشته باشد. استفاده از کفش طبی کودکان نه تنها به پیشگیری از این اختلالات کمک می‌کند، بلکه مزایای متعددی برای رشد طبیعی پاها و راحتی کودک دارد. مهم‌ترین فواید عبارت‌اند از:

1. حمایت از قوس کف پا
   کفش‌های طبی با طراحی اصولی، قوس داخلی و خارجی کف پا را به‌خوبی پشتیبانی می‌کنند. این ویژگی برای کودکانی که دچار صافی کف پا یا افتادگی قوس هستند، بسیار حیاتی است و به اصلاح تدریجی این مشکل کمک می‌کند.

2. اصلاح الگوی راه رفتن
   بسیاری از کودکان در سنین پایین دچار راه رفتن به سمت داخل یا بیرون (پرونیشن و سوپینیشن) می‌شوند. کفش طبی با طراحی ارتوپدی و کفی‌های اصلاحی، الگوی حرکتی صحیح را تقویت کرده و مانع از تثبیت عادات غلط حرکتی می‌شود.

3. پیشگیری از مشکلات استخوانی و مفصلی آینده
   فشار نامتعادل بر روی پاها می‌تواند در آینده منجر به مشکلاتی چون درد زانو، انحراف ستون فقرات یا درد لگن شود. کفش طبی با توزیع متعادل فشار و جذب ضربه‌های ناشی از راه رفتن، از بروز این عوارض جلوگیری می‌کند.

4. راحتی و کاهش خستگی پا
   کودکان معمولاً فعالیت بدنی بالایی دارند. استفاده از کفش طبی باعث می‌شود فشار کمتری به پاها وارد شود و کودک حتی پس از بازی یا پیاده‌روی طولانی دچار خستگی زودرس نشود.

5. پیشگیری و کمک به درمان بدشکلی‌های پا
   در برخی کودکان مشکلاتی مانند هالوکس والگوس (انحراف شست پا) یا انحراف پاشنه دیده می‌شود. کفش‌های طبی با طراحی اصلاحی می‌توانند نقش مهمی در کاهش پیشرفت این مشکلات و حتی درمان تدریجی آن‌ها داشته باشند.

6. تقویت اعتماد به‌نفس و راحتی در حرکت
   وقتی کودک بدون درد و ناراحتی راه می‌رود یا می‌دود، احساس بهتری نسبت به فعالیت‌های روزمره دارد. این موضوع به‌طور غیرمستقیم در افزایش اعتمادبه‌نفس او نیز تأثیرگذار است.

انتخاب کفش برای کودکان فقط به زیبایی و راحتی ظاهری خلاصه نمی‌شود. در حالی که کفش‌های معمولی اغلب با هدف ظاهری جذاب و استفاده روزمره تولید می‌شوند، کفش‌های طبی کودکان با طراحی علمی و ارتوپدی به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که سلامت پا و ساختار حرکتی کودک را تضمین کنند. این دو نوع کفش در چندین جنبه اساسی با یکدیگر تفاوت دارند:

1. طراحی و ساختار

   • کفش معمولی: بیشتر بر اساس ترندهای مد و راحتی سطحی طراحی می‌شود و در بسیاری از موارد فاقد پشتیبانی لازم از قوس کف پا و مفاصل است.

   • کفش طبی: با استفاده از اصول ارتوپدی طراحی می‌شود، دارای کفی‌های ارگونومیک، پاشنه‌ی استاندارد و قسمت جلویی انعطاف‌پذیر است تا از رشد طبیعی پا پشتیبانی کند.

2. پشتیبانی از قوس کف پا

   • کفش معمولی: معمولاً کفی صاف دارد و هیچ‌گونه حمایتی از قوس داخلی یا خارجی پا ارائه نمی‌دهد.

   • کفش طبی: مجهز به کفی‌های تخصصی است که قوس پا را اصلاح کرده و مانع از مشکلاتی مثل صافی کف پا یا فشار نامتعادل می‌شود.

3. تأثیر بر الگوی راه رفتن

   • کفش معمولی: ممکن است به دلیل طراحی غیر استاندارد باعث انحراف در راه رفتن کودک شود.

   • کفش طبی: به اصلاح نحوه‌ی گام برداشتن کمک کرده و از مشکلاتی مانند راه رفتن روی لبه‌های پا یا کشیده شدن پا به داخل/بیرون جلوگیری می‌کند.

4. جنس و مواد به‌کاررفته

   • کفش معمولی: در بسیاری از موارد از مواد مصنوعی یا غیر تنفسی ساخته می‌شود که می‌تواند موجب تعریق و بوی نامطبوع پا شود.

   • کفش طبی: با استفاده از متریال باکیفیت، ضد حساسیت و تنفس‌پذیر تولید می‌شود تا علاوه بر راحتی، سلامت پوست پا را نیز حفظ کند.

5. هدف و کاربرد

   • کفش معمولی: بیشتر برای استفاده روزمره و کوتاه‌مدت طراحی شده و اولویت آن زیبایی یا قیمت مناسب است.

   • کفش طبی: هم جنبه‌ی درمانی دارد و هم پیشگیرانه عمل می‌کند تا از بروز ناهنجاری‌های اسکلتی و حرکتی در سنین رشد جلوگیری کند.

به طور خلاصه، کفش‌های طبی کودکان یک ابزار درمانی و حمایتی هستند که نه‌تنها راحتی را برای کودک فراهم می‌کنند، بلکه آینده‌ی سلامت پا و اسکلت او را نیز تضمین می‌کنند. در حالی که کفش‌های معمولی صرفاً برای استفاده روزانه مناسب‌اند و نمی‌توانند چنین نقشی ایفا کنند.

زانو به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مفاصل بدن، نقش اساسی در حرکت و تحمل وزن ایفا می‌کند. اما فشارهای روزمره، آسیب‌های ورزشی، افزایش سن یا حتی سبک زندگی نادرست می‌توانند منجر به بروز زانو درد شوند. این درد نه‌تنها توانایی حرکتی فرد را محدود می‌کند، بلکه در صورت بی‌توجهی ممکن است به مشکلات جدی‌تر مانند آسیب به غضروف یا آرتروز منجر شود. خوشبختانه امروزه با رعایت برخی اصول و به‌کارگیری راهکارهای ساده و در عین حال علمی، می‌توان تا حد زیادی از شدت زانو درد کاست و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. در ادامه به موثرترین و کاربردی‌ترین روش‌های کاهش و درمان زانو درد می‌پردازیم.

درمان زانو درد با چند راهکار مناسب 

زانو درد می‌تواند دلایل مختلفی مانند آسیب‌دیدگی، التهاب، آرتروز یا حتی ضعف عضلات اطراف زانو داشته باشد. برای مدیریت و درمان این مشکل، لازم نیست همیشه سراغ داروهای سنگین یا عمل جراحی برویم؛ در بسیاری از موارد، با رعایت چند راهکار ساده اما اصولی برای درمان زانو درد می‌توان به بهبود درد و افزایش توان حرکتی کمک کرد. مهم‌ترین این راهکارها عبارت‌اند از:

1. ورزش‌ها و حرکات تقویتی

تقویت عضلات ران و ساق پا باعث می‌شود فشار کمتری به مفصل زانو وارد شود. حرکاتی مثل اسکوات نیمه، بالا آوردن پا در حالت خوابیده و کشش عضلات همسترینگ به کاهش درد کمک می‌کند.

2. استفاده از کمپرس سرد و گرم

کمپرس سرد در مراحل اولیه التهاب و ورم بسیار مؤثر است، در حالی که کمپرس گرم می‌تواند جریان خون را بهبود بخشیده و دردهای مزمن را کاهش دهد.

3. کاهش وزن و اصلاح سبک زندگی

اضافه وزن یکی از عوامل اصلی فشار روی زانو است. کاهش حتی چند کیلو وزن می‌تواند به شکل محسوسی درد را کم کند. همچنین پرهیز از ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت بسیار مهم است.

4. انتخاب کفش مناسب

کفش‌های استاندارد با کفی طبی و ضربه‌گیر، فشار وارد بر زانو را کم می‌کنند. در افراد با مشکلات کف پا یا صافی، استفاده از کفی ارتوپدی توصیه می‌شود.

5. فیزیوتراپی و ماساژ درمانی

تمرینات تخصصی فیزیوتراپی به بازیابی حرکت و تقویت مفصل کمک می‌کند. ماساژ ملایم نیز گردش خون را افزایش داده و دردهای عضلانی اطراف زانو را کاهش می‌دهد.

6. مصرف مکمل‌ها و تغذیه مناسب

مکمل‌هایی مثل گلوکوزامین، کندرویتین و ویتامین D می‌توانند به سلامت مفصل کمک کنند. رژیم غذایی سرشار از سبزیجات، ماهی‌های چرب و مواد ضدالتهابی هم نقش مؤثری دارد.

دلایل بروز زانو درد چیست؟ 

زانو یکی از پرکارترین مفاصل بدن است و روزانه هنگام راه رفتن، نشستن، دویدن یا حتی ایستادن فشار زیادی را تحمل می‌کند. همین موضوع باعث می‌شود که کوچک‌ترین آسیب یا مشکل در ساختارهای آن، به شکل زانو درد بروز پیدا کند. دلایل زانو درد می‌توانند بسیار متنوع باشند؛ از مشکلات موقتی گرفته تا بیماری‌های مزمن. مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

1. آسیب‌های ناشی از ضربه و فعالیت‌های ورزشی

پارگی رباط صلیبی، آسیب به مینیسک یا کشیدگی تاندون‌ها از شایع‌ترین دلایل زانو درد در ورزشکاران یا افرادی است که فعالیت فیزیکی سنگین دارند. این آسیب‌ها معمولاً با ورم، محدودیت حرکتی و درد ناگهانی همراه هستند.

2. آرتروز و فرسایش مفصل

آرتروز یا ساییدگی مفصل یکی از شایع‌ترین علل زانو درد در میانسالان و سالمندان است. در این بیماری، غضروف مفصل به مرور نازک یا تخریب می‌شود و استخوان‌ها به هم ساییده می‌شوند که نتیجه آن درد، خشکی و محدودیت حرکت است.

3. التهاب و بیماری‌های مفصلی

بیماری‌هایی مثل روماتیسم مفصلی، نقرس و بورسیت می‌توانند با ایجاد التهاب شدید در مفصل زانو، باعث درد و تورم شوند. این مشکلات اغلب ماهیت مزمن دارند و نیاز به درمان پزشکی جدی دارند.

4. اضافه وزن و فشار بیش از حد

وزن بدن فشار مستقیمی روی مفصل زانو وارد می‌کند. اضافه وزن حتی در حد چند کیلوگرم، می‌تواند باعث افزایش چندبرابری فشار روی زانوها شود و در بلندمدت زمینه‌ساز درد و آرتروز گردد.

5. ضعف عضلات و مشکلات حرکتی

عضلات ران و ساق نقش حمایتی مهمی برای مفصل زانو دارند. اگر این عضلات ضعیف یا ناهماهنگ باشند، زانوها فشار بیشتری را تحمل کرده و دچار درد می‌شوند.

6. مشکلات ساختاری یا مادرزادی

برخی افراد به دلیل مشکلاتی مانند صافی کف پا، پای پرانتزی یا پای ضربدری، دچار توزیع نامناسب فشار روی زانو می‌شوند. این شرایط به مرور باعث درد و تغییر شکل مفصل خواهد شد.

7. سبک زندگی و عادات روزمره

نشستن طولانی‌مدت روی زمین، استفاده از کفش‌های نامناسب، بالا و پایین رفتن مکرر از پله‌ها یا انجام کارهای سنگین از جمله عواملی هستند که می‌توانند زمینه‌ساز بروز زانو درد شوند.

8. عوامل مرتبط با سن

با افزایش سن، قدرت عضلات کاهش یافته و غضروف‌ها نیز خاصیت انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند. همین موضوع باعث می‌شود سالمندان بیشتر دچار زانو درد شوند.

وقتی صحبت از سلامت پا و راحتی در راه رفتن می‌شود، انتخاب کفش مناسب اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. بسیاری از افراد تصور می‌کنند هر کفش راحتی همانند یک کفش طبی عمل می‌کند، در حالی که کفش‌های طبی ارتوپدی طراحی علمی و تخصصی دارند و بر اساس آناتومی پا و نیازهای خاص افراد ساخته می‌شوند. در مقابل، کفش‌های معمولی بیشتر با هدف زیبایی یا استفاده روزمره طراحی شده‌اند و الزاماً حمایت کافی از پا و مفاصل فراهم نمی‌کنند. شناخت این تفاوت‌ها به ما کمک می‌کند تا متناسب با شرایط جسمانی و سبک زندگی، انتخاب درستی داشته باشیم.

تفاوت های اصلی کفش طبی ارتوپدی با کفش های معمولی 

کفش‌های طبی ارتوپدی با هدف حمایت از ساختار پا، اصلاح ناهنجاری‌ها و کاهش فشارهای غیرطبیعی طراحی می‌شوند، در حالی که کفش‌های معمولی عموماً تنها برای استفاده روزمره و پوشش ظاهری ساخته شده‌اند. تفاوت‌های اصلی این دو نوع کفش عبارتند از:

۱. طراحی بر اساس آناتومی پا

• کفش طبی ارتوپدی: بر اساس اصول بیومکانیک و متناسب با قوس کف پا، پاشنه و پنجه طراحی می‌شود.

• کفش معمولی: اغلب طراحی عمومی دارد و برای همه افراد بدون توجه به شکل و نیازهای خاص پا تولید می‌شود.

۲. کفی و زیره کفش

• کفش طبی: دارای کفی نرم، طبی و قابل تعویض است که فشار وزن بدن را به‌طور یکنواخت توزیع می‌کند و از قوس‌های کف پا حمایت می‌کند.

• کفش معمولی: کفی‌ها معمولاً صاف یا غیر استاندارد هستند و در درازمدت می‌توانند باعث درد کف پا یا زانو شوند.

۳. مواد و متریال به‌کاررفته

• کفش طبی: از مواد سبک، تنفس‌پذیر و مقاوم ساخته می‌شود تا علاوه بر راحتی، امکان تهویه مناسب پا را فراهم کند.

• کفش معمولی: بیشتر روی زیبایی و مد تمرکز دارد و گاهی از مواد غیر استاندارد ساخته می‌شود که منجر به تعریق و ناراحتی پا می‌گردد.

۴. قابلیت اصلاح و شخصی‌سازی

• کفش طبی ارتوپدی: می‌تواند متناسب با مشکلات خاص هر فرد مثل صافی کف پا، خار پاشنه، پای پرانتزی یا پای دیابتی طراحی و ساخته شود.

• کفش معمولی: فاقد قابلیت اصلاح بوده و برای افراد با مشکلات خاص کف پا مناسب نیست.

۵. اثر بر سلامت و پیشگیری از آسیب

• کفش طبی: با کاهش فشارهای غیرطبیعی و پشتیبانی صحیح از مفاصل، به پیشگیری از مشکلاتی مانند درد زانو، کمر و تغییر شکل انگشتان کمک می‌کند.

• کفش معمولی: استفاده طولانی‌مدت از آن، به‌ویژه در افراد با ناهنجاری‌های پا، می‌تواند مشکلات اسکلتی–عضلانی را تشدید کند.

✅ به طور خلاصه، کفش‌های طبی ارتوپدی تنها وسیله‌ای برای راحتی نیستند؛ بلکه یک ابزار درمانی و پیشگیرانه محسوب می‌شوند. در حالی که کفش‌های معمولی بیشتر جنبه عمومی و ظاهری دارند، کفش‌های طبی نقش کلیدی در سلامت پا و بهبود کیفیت زندگی ایفا می‌کنند.

تفاوت کفش طبی ارتوپدی مردانه و زنانه

هرچند اصول اصلی طراحی کفش طبی ارتوپدی برای همه افراد یکسان است – یعنی حمایت از قوس پا، کاهش فشارهای غیرطبیعی و اصلاح ناهنجاری‌ها – اما تفاوت‌های آناتومیکی میان پای مردان و زنان باعث می‌شود که طراحی این کفش‌ها در دو گروه مردانه و زنانه متمایز باشد.

۱. شکل و فرم پا

• پاهای زنان: معمولاً باریک‌تر و دارای پاشنه بلندتر نسبت به طول پا هستند. به همین دلیل کفش‌های طبی زنانه اغلب ظریف‌تر طراحی می‌شوند و بخش جلویی (toe box) فضای کافی برای انگشتان ایجاد می‌کند.

• پاهای مردان: عریض‌تر و استخوان‌بندی قوی‌تری دارند، بنابراین کفش‌های طبی مردانه پهن‌تر و مقاوم‌تر ساخته می‌شوند تا بتوانند وزن و فشار بیشتری را تحمل کنند.

۲. قوس کف پا و میزان حمایت

• در زنان به دلیل شایع‌تر بودن صافی کف پا یا افتادگی قوس طولی، کفش‌های طبی ارتوپدی بیشتر روی تقویت و پشتیبانی از قوس متمرکز هستند.

• در مردان معمولاً فشار پاشنه و جلوی پا اهمیت بیشتری دارد، بنابراین زیره و پاشنه کفش طبی مردانه اغلب ضخیم‌تر و مقاوم‌تر طراحی می‌شود.

۳. طراحی ظاهری و سبک

• کفش‌های طبی زنانه علاوه بر ویژگی‌های درمانی، معمولاً تنوع بیشتری در طرح و رنگ دارند تا نیازهای زیبایی‌شناختی و رسمی–روزمره را هم پوشش دهند.

• کفش‌های طبی مردانه بیشتر بر اساس سادگی، مقاومت و کاربردی بودن ساخته می‌شوند.

۴. متریال و انعطاف‌پذیری

• کفش طبی زنانه اغلب از متریال نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر ساخته می‌شود تا با فرم باریک پا و فعالیت‌های روزمره هماهنگی بیشتری داشته باشد.

• کفش طبی مردانه از مواد محکم‌تر و ضخیم‌تر استفاده می‌کند تا دوام بالاتری در برابر فشار و فعالیت‌های سنگین‌تر داشته باشد.